«Τέτοιοι αγωνιστές μπορούν να βγουν μόνο από τα σπλάχνα της Εργατιάς» - Έφυγε από τη ζωή ο Διαμαντής Μαυροδόγλου

Χτες έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Διαμαντής Μαυροδόγλου, ιστορικό στέλεχος του οικοδομικού - εργατικού κινήματος.

Για τον θάνατό του η ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Η Κεντρική Επιτροπή αποχαιρετά με μεγάλο σεβασμό και περηφάνια τον σύντροφο Διαμαντή Μαυροδόγλου, για δεκαετίες στέλεχος του ΚΚΕ και του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο οποίος "έφυγε" σήμερα από τη ζωή πλήρης ημερών.

Αποχαιρετά τον αγωνιστή της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ, τον ανυποχώρητο κομμουνιστή στις φυλακές και τους τόπους εξορίας, τον πρωτοπόρο συνδικαλιστή, τον βουλευτή του ΚΚΕ, τον επί χρόνια πρόεδρο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και μετέπειτα της Ομοσπονδίας των Συνταξιούχων του ΙΚΑ.

Ο σύντροφος Διαμαντής Μαυροδόγλου γεννήθηκε το 1924 στο Ελληνικό Αττικής από πατέρα αγρότη και μητέρα κόρη δασκάλου. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο, πήγε για δύο χρόνια στη Σεβαστοπούλειο Τεχνική Σχολή, στους Αμπελόκηπους, απ' όπου αναγκάστηκε να διακόψει για να βγει στη δουλειά στα 15 του χρόνια.

Το 1943 θα καταφύγει μαζί με τη μητέρα του στην Ηλιούπολη, γιατί οι Γερμανοί βομβάρδιζαν τη συνοικία που έμενε, γνωρίζεται με αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και αργότερα στον ΕΛΑΣ. Στις αρχές του 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Παίρνει μέρος σε πολλές μάχες των ανατολικών συνοικιών, στα Δεκεμβριανά και ακολούθησε στην υποχώρηση. Η Συμφωνία της Βάρκιζας τον βρήκε στη Λάρισα.

Μετά την επιστροφή, μαζί με άλλους συντρόφους ανασυγκροτούν την ΚΟΒ Ηλιούπολης και εκλέγεται μέλος του Γραφείου της. Τον Ιούνη του 1945 ομάδα χιτών επιτίθεται το βράδυ στο σπίτι του. Τον παίρνουν στο βουνό όπου τον βασανίζουν, με αποτέλεσμα να μείνει αρκετές μέρες στο νοσοκομείο.

Στις αρχές του 1946 δουλεύει στην 6η Αχτίδα και εκλέγεται αντιπρόσωπος στην Αχτιδική Συνδιάσκεψη για το 7ο Συνέδριο του Κόμματος. Την περίοδο αυτή είχαν συγκροτηθεί και οι ομάδες αυτοάμυνας και ήταν υπεύθυνος της συνοικίας.

Το καλοκαίρι του 1946 πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο βυρσοδεψίας. Τον Οκτώβρη του 1946 πιάνεται από χωροφύλακες και χίτες που πολιορκούν το σπίτι, τον χτυπούν μπροστά στη μητέρα του και ενώ προσπαθεί να τους ξεφύγει, τον τραυματίζουν στο πόδι.

Μετά το νοσοκομείο, όπου έμεινε έναν μήνα, φυλακίζεται στις φυλακές Χατζηκώστα, τον βάζουν στην απομόνωση και προχωρά σε 8 μέρες απεργίας πείνας. Δικάζεται έξι χρόνια για παράνομη κατοχή όπλων, το ίδιο και η μητέρα του σε δυόμισι χρόνια και δήμευση της περιουσίας τους. Αποφυλακίζεται το 1950 και συνδέεται με το Κόμμα.

Το 1952 πιάνει δουλειά στο ίδιο βυρσοδεψείο, γράφεται στο σωματείο και εκλέγεται γραμματέας και υπεύθυνος στον χώρο του δέρματος στο συνδικαλιστικό τμήμα της ΕΔΑ.

Το 1962 απολύεται εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Δεν βρίσκει δουλειά λόγω της πολιτικής του δράσης, με αποτέλεσμα να γίνει οικοδόμος, μωσαϊκός. Εκλέγεται στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Μωσαϊκών ενώ είναι μέλος στο Γραφείο του Τομέα Οικοδόμων της ΕΔΑ.

Στις δημοτικές εκλογές πριν από τη δικτατορία εκλέγεται σύμβουλος στην Κοινότητα Ελληνικού.

Το 1965 με απόφαση του ΚΚΕ δημιουργούνται οι πρώτες παράνομες κομματικές ομάδες και είναι ανάμεσα στους πρώτους που συγκροτούν την κομματική ομάδα των οικοδόμων.

Με την επιβολή της δικτατορίας πιάνεται από την πρώτη μέρα. Από τη Φιλαδέλφεια πήγε στη Γιούρα, όπου έκανε πάνω από δύο χρόνια και μετά μαζί με άλλους χίλιους διακόσιους αγωνιστές εξορίζεται στο Λακκί της Λέρου. Με τη διάσπαση του Κόμματος το 1968, χωρίς ταλαντεύσεις, τάσσεται με τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας. Απολύεται τον Αύγουστο του 1970 και αμέσως συνδέεται με το Κόμμα.

Μετά τη μεταπολίτευση, κομματικά και συνδικαλιστικά χρεώνεται στον κλάδο των οικοδόμων. Συμβάλλει στην ανασυγκρότηση των σωματείων που διέλυσε η χούντα και στη δημιουργία της συντονιστικής επιτροπής και αργότερα στο πέρασμα της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων στα χέρια των ταξικών δυνάμεων. Εκλέγεται πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων μέχρι το 1985.

Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και επανεκλέγεται στο 11ο, 12ο και 15ο Συνέδριο.

Τον Νοέμβρη του 1977 εκλέγεται βουλευτής του Κόμματος, θέση που διατήρησε μέχρι το 1989.

Τον Νοέμβρη του 1989 συνταξιοδοτείται και το 1992 εκλέγεται πρόεδρος στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ για πολλά χρόνια.

Ο σύντροφος Διαμαντής Μαυροδόγλου, υπηρετώντας τους σκοπούς και τις αξίες του ΚΚΕ, του κόμματος της εργατικής τάξης, της τάξης του, αφήνει πίσω του μια πλούσια αγωνιστική κληρονομιά, παίρνει επάξια τη θέση του δίπλα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στα παιδιά του, συντρόφους Ζαφείρη και Δώρα, και στον εγγονό του σύντροφο Σταύρο».

*

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας «αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη και περηφάνια τον παλαίμαχο συνάδελφο και σύντροφο. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει τα εξής:

«Ο σύντροφος Τάκης διετέλεσε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για 10 χρόνια. Εκλέχτηκε στο τιμόνι της Ομοσπονδίας ως Γενικός Γραμματέας στο ιστορικό 9^ο Συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε στις 8,9 Αυγούστου 1976, στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά, όπου οι ταξικές δυνάμεις ξερίζωσαν από τις γραμμές τους τον χουντοαναθρεμμένο Γενικό Γραμματέα Λυκιαρδόπουλο, που για δεκαετίες κάθονταν στο σβέρκο των οικοδόμων.

Στο 10^ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας, το 1977, στην Αθήνα, στο Θέατρο «Ακροπόλ», όπου ολοκληρώθηκε η νίκη των ταξικών δυνάμεων και εξασφαλίστηκε η δημοκρατική λειτουργία της Ομοσπονδίας με τη ψήφιση του νέου καταστατικού και τη διεξαγωγή ενός γνήσιου αντιπροσωπευτικού Συνέδριου, ο σύντροφος Τάκης ανέλαβε Πρόεδρος, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1986.

Συνέδεσε τη θητεία του, ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, με μεγάλους μαζικούς αγώνες και εμβληματικές κατακτήσεις του κλάδου. Τη μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση στα 58 χρόνια, τον αγώνα για το 7ωρο - 5νθήμερο, για την αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων στους οικοδόμους.

Γεννήθηκε το 1924 και ήταν παιδί αγροτικής οικογένειας. Από πολύ μικρός αναγκάστηκε να βγει στο μεροκάματο. Γνώρισε τις διώξεις του αστικού κράτους γιατί ήταν κομμουνιστής. Ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας ανυποχώρητος αγώνας, κόντρα σε δυσκολίες, διωγμούς, αλλά πάντα με το κεφάλι ψηλά και πάντα με επίκεντρο τα συμφέροντα του εργατόκοσμου.

Ο σύντροφος Τάκης στα χρόνια της Γερμανικής κατοχής οργανώνεται στην ΕΠΟΝ, στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Παίρνει μέρος σε πολλές μάχες και μετά τη λήξη του πολέμου στα Δεκεμβριανά ενάντια στο αστικό κράτος, τους παρακρατικούς μηχανισμούς και τους ξένους συμμάχους τους. Βρίσκεται αντιμέτωπος με επιθέσεις της αστυνομίας στο σπίτι του και την οικογένειά του. Βασανίζεται και φυλακίζεται για τις κομμουνιστικές του ιδέες.

Αρχικά, δουλεύει στον κλάδο της Βυρσοδεψίας. Όμως, ούτε εκεί σταματούν οι διώξεις. Εργάζεται στην Οικοδομή, ως μωσαϊκός, όπου έχουν βρει καταφύγιο πολλοί αγωνιστές και πρωτοπόροι εργάτες. Στην δικτατορία συλλαμβάνεται από την πρώτη μέρα και εξορίζεται στη Γιούρα και στη Λέρο. Με την πτώση της δικτατορίας βοηθάει στην ανασυγκρότηση των οικοδομικών σωματείων και την ανάπτυξη του οικοδομικού κινήματος. Εκλέγεται βουλευτής του ΚΚΕ μέχρι το 1989. Με τη συνταξιοδότησή του εκλέγεται για πολλά χρόνια Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ.

Εμείς οι οικοδόμοι είμαστε πολύ περήφανοι για το σύντροφο Τάκη.

Στεκόμαστε με δέος μπροστά στην αγωνιστική πρωτοπόρα στάση ζωής του.

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη μορφή του που είναι αποτυπωμένη σε όλες τις στιγμές της ταξικής πάλης του οικοδομικού κινήματος. Πάντα με τη ντουντούκα στο χέρι να ενημερώνει τους οικοδόμους στους χώρους δουλειάς, τα γιαπιά, τα εργοτάξια, στις πιάτσες από τα χαράματα, με ήρεμο λόγο και αποφασιστικότητα για το δίκιο της τάξης μας. Ακούραστο και πρωτοπόρο στις πορείες των συνταξιούχων να δίνει παλμό με τα συνθήματα. Τέτοιοι αγωνιστές μπορούν να βγουν μόνο από τα σπλάχνα της Εργατιάς.

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στα παιδιά του, Ζαφείρη και Δώρα και στα εγγόνια του Σταύρο, Βαλεντίνη και Διαμαντή».

*

Η Ομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδας ΙΚΑ με θλίψη και σεβασμό αποχαιρετά τον σύντροφο αγωνιστή του εργατικού - λαϊκού κινήματος Διαμαντή (Τάκη) Μαυροδόγλου.

Υποκλίνεται και σκύβει ευλαβικά το κεφάλι στη μνήμη του για την απαράμιλλη αγωνιστική του προσφορά στους αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος που έδωσε και τίμησε με συνέπεια σε όλη του τη ζωή κρατώντας ψηλά τη σημαία του αγώνα, που, όπως ο ίδιος συχνά - πυκνά τόνιζε «ο αγώνας δεν δίνει σύνταξη».

Η αταλάντευτη και συνεπής στάση του στα ιδανικά της εργατικής τάξης σε όλη του την αγωνιστική διαδρομή από όπου τον έταξε το εργατικό - λαϊκό κίνημα αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα και μια στάση ζωής για όλους τους εκμεταλλευόμενους και αδικημένους, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά που έρχεται σήμερα να ζήσει σε πιο δύσκολες συνθήκες που της επιφυλάσσει το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ο Διαμαντής (Τάκης) Μαυροδόγλου έφυγε πλήρης ημερών. Υπηρέτησε το λαϊκό κίνημα από τις θέσεις του απλού αγωνιστή, του μαχητή του ΕΛΑΣ εναντίον του κατακτητή στη γερμανική κατοχή, στους αγώνες του εργατικού κινήματος για μια καλύτερη ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, από τη θέση του προέδρου του Συνδικάτου Οικοδόμων, από τη θέση του προέδρου της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, αλλά και ως εκλεγμένος βουλευτής του ΚΚΕ.

Η διοίκηση της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας ΙΚΑ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στα παιδιά του Ζαφείρη και Δώρα και στα τρία του εγγόνια και δίνει υπόσχεση ότι θα ακολουθήσει αταλάντευτα τον αγωνιστικό του δρόμο, συνεχίζοντας τη δράση για την υπεράσπιση και διεκδίκηση των δικαιωμάτων και κατακτήσεων του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

*

Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ αποχαιρετά με θλίψη τον σύντροφο και συναγωνιστή μας Διαμαντή Μαυροδόγλου που στον ένα αιώνα ζωής του αγωνίστηκε για το δίκιο του λαού μας, των εργαζομένων, των απομάχων της δουλειάς.

Είτε ως αντάρτης είτε ως εργάτης είτε στην εξορία και μέσα σε συνεχές καθεστώς διώξεων και διωγμών, αργότερα ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Οικοδόμων, ως βουλευτής αλλά και ως πρόεδρος των συνταξιούχων του ΙΚΑ, ο σύντροφος Τάκης διέθεσε με αυταπάρνηση και ανεξάντλητη δύναμη όλη τη ζωή του στα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού.

Ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας των συνταξιούχων ήταν στην ιδρυτική συνέλευση δημιουργίας του ΠΑΜΕ το 1999 πλάι σε άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Μπροστά του στεκόμαστε με δέος, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από την πλούσια σε δράση ζωή του.

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του συντρόφου, στα παιδιά του τη συντρόφισσα Δώρα και τον σύντροφο Ζαφείρη, στα εγγόνια του εγγόνια του Σταύρο, Βαλεντίνη και Διαμαντή και σε όλους τους οικείους του.