Από τη ζωή και τη δράση των νέων οικοδόμων τη δεκαετία του ΄60

Νέοι οικοδόμοι, 1958-59. Αριστερά ο Δημ. Κουτσούνης

Παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες, αρχίσαμε να οργανώνουμε και τη νεολαία του κλάδου, τη νεολαία στο Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα. Εκεί υπήρχαν νέοι από διάφορους κλάδους. Για να προσελκύσουμε περισσότερους νέους διοργανώναμε εκδρομές, θεατρικές παραστάσεις, συγκροτήσαμε χορευτικό συγκρότημα κλπ.

Διάλειμμα στο γιαπί, δεκαετία ΄60. (Αρχείο Δημ. Κουτσούνη)

Όταν άρχισαν να έρχονται περισσότεροι νέοι, αποφασίσαμε να οργανώσουμε τμήματα νεολαίας κατά κλάδο. Έτσι, έγιναν τα Τμήματα Νέων των σωματείων με έδρα τα σωματεία τους. Τέτοια τμήματα έφτιαξαν οι τσαγκαράδες, οι τυπογράφοι, οι οικοδόμοι και άλλοι. Στους οικοδόμους τα μεγαλύτερα τμήματα ήταν των μπετατζήδων, των υδραυλικών και μετά όλα τα άλλα. 

Διάλειμμα στο γιαπί, δεκαετία ΄60. (Αρχείο Δημ. Κουτσούνη)

Κατόπιν επεκτείναμε τις δραστηριότητές μας με τη συγκρότηση ποδοσφαιρικών ομάδων και την οργάνωση συναντήσεων μεταξύ των ομάδων των τμημάτων. Είχαμε, όμως, δυσκολίες να βρούμε γήπεδα και να μας αφήνουν να παίξουμε. Τα Τμήματα Νέων επεκτάθηκαν στη χώρα και οργανώθηκε η Πανελλαδική Σύσκεψη που δημιούργησε τη Συντονιστική Επιτροπή Εργαζόμενων Νέων Ελλάδος και τη Συντονιστική Επιτροπή Νέων Οικοδόμων.

Συνεστίαση «Ενώσεως Οικοδόμων Μπετόν Αρμέ», δεκαετία ΄60.

(Αρχείο Δημ. Κουτσούνη)

Με αφορμή το Θάνατο ενός 18χρονου οικοδόμου οργανώσαμε καμπάνια κατά των εργατικών ατυχημάτων με καλή επιτυχία για εκείνη την εποχή. Σαν νέοι οικοδόμοι πήραμε πιο σοβαρά το ρόλο μας. Με ένα βασιλικό Διάταγμα του '52 που προέβλεπε τα μέτρα προστασίας των οικοδόμων, αρχίσαμε να κάνουμε ελέγχους στις οικοδομές για την εφαρμογή αυτού του Βασιλικού Διατάγματος. 

Ποδοσφαιρική ομάδα, 1964 (Αρχείο Δημ. Κουτσούνη)

Σε πολλές οικοδομές συναντήσαμε αντίσταση από εργολάβους και μηχανικούς, αλλά με την παρέμβαση των οικοδόμων που δούλευαν εκεί ή της αστυνομίας μπαίναμε στα γιαπιά και κάναμε τις συστάσεις που έπρεπε. Στις περισσότερες όμως οικοδομές οι οικοδόμοι μας υποδέχονταν με χαρά, γιατί μας έβλεπαν κοντά τους και να ενδιαφερόμαστε για τα προβλήματά τους. Είχαμε πάρα πολλές εγγραφές μελών στα σωματεία αλλά και προσχωρήσεις νέων στα Τμήματα Νέων.

Κείμενο και φωτογραφίες από το αρχείο του παλιού συνδικαλιστή οικοδόμου Δημήτρη Κουτσούνη. Η αφήγηση είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο «Όταν η οργή ξεχειλίζει», Αθήνα 2006. Τις φωτογραφίες βρήκα στα ΑΣΚΙ.