«Νεκροί, βία, τρομοκρατία, αυτή είναι του κεφάλαιου η δημοκρατία» - Ρεπορτάζ από μια διαδήλωση

«...Μάνα σε ξεκληρίσανε, άπονες εξουσίες,/ ψυχή δε σου αφήσανε, μόνο φωτογραφίες...» Η φωνή του Καζαντζίδη απλώνεται πάνω από την Πειραιώς. Σκεπάζει τα πάντα. «... σκοτώσαν τον Αντώνη, Αντώνη μου...» Μόνο ένα ξεχωρίζει ανάμεσα στους στίχους. Το σύνθημα: «Νεκροί, βία, τρομοκρατία, αυτή είναι του κεφάλαιου η δημοκρατία».

«...ο ένας γιος της μπάρκαρε,/ κρυφά από τη Μεθώνη, καρδούλα μου./ Τον άλλον τον σκοτώσανε, καρδούλα μου,/ γιατί ήταν γιος του Αντώνη, Αντώνη μου...»

Κι εκεί, ανάμεσα στους στίχους και το σύνθημα, πάνω απ' την καρότσα του ημιφορτηγού που έπαιζε ρόλο εξέδρας, η φωνή του Γιώργου Φιλιούση, του οικοδόμου συνδικαλιστή από το Ολυμπιακό Χωριό, οργισμένη, μα και σπασμένη ταυτόχρονα: «Περηφανεύονται γιατί ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας τρέχει με τέσσερα τα εκατό. Κι εμείς, τέσσερις νεκρούς κλαίμε σε μια βδομάδα. Και σε μας τέσσερις οικογένειες μαυροντύθηκαν σε μια βδομάδα. Αυτό είναι το τέσσερα τα εκατό της ανάπτυξης. Αυτό είναι το τέσσερα τα εκατό. Κέρδη γι' αυτούς, νεκροί για την εργατική τάξη».

Από κάτω, ο δρόμος βράζει: «Τα μεγάλα έργα, τα ολυμπιακά, με αίμα τα πληρώνει η εργατιά!», «Τα μεγάλα έργα, τα ολυμπιακά, με αίμα τα πληρώνει η εργατιά!!», «Τα μεγάλα έργα, τα ολυμπιακά, με αίμα τα πληρώνει η εργατιά!!!».

Ήδη επτά διμοιρίες ΜΑΤ έχουν πάρει θέση στη Μενάνδρου και μέσα στο γκαράζ, δίπλα από το υπουργείο Εργασίας.

Εχει πάει 10.42. Ο υπουργός Εργασίας άφαντος. Η αντιπροσωπεία των συνδικαλιστών που μπαίνει στο υπουργείο διαπιστώνει ότι όλο το ισόγειο και οι σκάλες είναι γεμάτες από τα ΜΑΤ. Η είδηση περνάει στη διαδήλωση. Το σύνθημα βγαίνει αυτόματα:

«Με ρόπαλα και ΜΑΤ χτυπάτε τους εργάτες και στα αφεντικά κάνετε τις πλάτες».

Κι αμέσως μετά το επόμενο:

«ΜΑΤ, βία, αυταρχισμός, αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός».

Από την καρότσα ο Γιώργης συνεχίζει: «Τον 22χρονο που σκοτώθηκε προχτές στην Πειραιώς τον ξανασκοτώσανε. Βγάλανε πόρισμα πως είναι τροχαίο!».

Η κραυγή μυριόστομη:

«Δολο-φόνοι, δολο-φόνοι, δολο-φόνοι».

10.46. Ο Γιώργος Θεοδώρου με φωνή ήδη κλειστή από τα συνθήματα ανακοινώνει και ταυτόχρονα ρωτάει από τα μεγάφωνα: «Συνάδελφοι, ο υπουργός δε λέει να έρθει. Συμφωνάτε να μπούμε μέσα;».

- ΝΑΙ!

- Δεν ακούστηκε...

- ΝΑΙ!!

- Δεν ακούστηκε...

- ΝΑΙ!!! Θα μπούμε μέσα, θα μπούμε μέσα, θα μπούμε μέσα.

Οι ασφαλίτες - τσεκαρισμένοι και πλαγιοκοπημένοι ήδη από την περιφρούρηση - αρχίζουν και κινούνται νευρικά. Από τα μεγάφωνα εξαιρετικά αφιερωμένοι σ' αυτούς οι στίχοι «αδέρφια μου ασφαλίτες εσείς μόνο, τον δικό μου ξέρετε τον πόνο...». Και καπάκι η ανακοίνωση πως ο υπουργός είχε το θράσος να στείλει την Πανοπούλου, την μάρτυρα κατηγορίας κατά του Συνδικάτου Οικοδόμων, να συζητήσει με τους οικοδόμους αντ' αυτού! «Μας δουλεύουν, πάμε μέσα» η άμεση αντίδραση των οικοδόμων.

10.51. Καθώς η μάζα της διαδήλωσης ορμά με δύναμη προς την πόρτα του υπουργείου, τα ΜΑΤ ξεχύνονται απ' τα πλάγια κι αρχίζουν να χτυπούν με μανία ό,τι κινείται εμπρός τους. Την πληρώνουν πρώτοι οι δημοσιογράφοι που βρίσκονται ανάμεσα. Το χημικό πάει σύννεφο. Κι όμως η διαδήλωση δε διαλύεται. Λίγα βήματα πίσω, ανασυγκρότηση και ξανά μπροστά. Οι συμπλοκές είναι σώμα με σώμα. Η πρόκληση από την πλευρά της κρατικής τρομοκρατίας έρχεται και δένει με την οργή για τους νεκρούς. Οι οικοδόμοι κάνουν καθαρό ότι δε σκοπεύουν να πάνε άκλαφτοι. «Να φύγουν τα ΜΑΤ από την Πειραιώς! Να φύγουν τα ΜΑΤ από την Πειραιώς» φωνάζουν τα μεγάφωνα. Τα ΜΑΤ αποχωρούν τρέχοντας προς την Ομόνοια μέσα σ' έναν καταιγισμό από αυγά και ντομάτες.

11.04. Η διαδήλωση δένει τις αλυσίδες της. Από τα μεγάφωνα ανακοινώνεται η συνέχεια:

«Ξεκινάμε κι εμείς. Πάμε στη Βουλή, αφού δεν έρχεται αυτός εδώ. Αφού κρύβεται σαν το ποντίκι και στέλνει τα ΜΑΤ στη θέση του, πάμε στη Βουλή».

Η διαδήλωση συντονίζει με το τραγούδι:

«...Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι,/ οι άλλοι να κρατάνε τα σχοινιά/ αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε,/ αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά./ Αρνιέμαι, αρνιέμαι,αρνιέμαι,/ να είσαι συ και να μην είμαι γω/ που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις,/με τη δική μου γη και το νερό./ Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι...».

Τα πεζοδρόμια χειροκροτούν. Το σύνθημα «Εργάτη πολέμα, σου πίνουνε το αίμα» δε φωνάζεται μόνο από τους οικοδόμους... Εχει φτάσει ήδη 12.05 όταν η διαδήλωση στέκεται έξω από τη Βουλή. Κι απ' την καρότσα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Αντρέας Ζαζόπουλος ανακοινώνει πρώτον ότι η επόμενη κινητοποίηση θα είναι πανελλαδική και δεύτερον ότι το κύριο θέμα του συνεδρίου της Ομοσπονδίας που αρχίζει σε λίγες μέρες θα είναι η αντιμετώπιση των εγκλημάτων της εργοδοσίας σε βάρος των εργατών. Η διαδήλωση αρχίζει να κυλάει ξανά προς την Ομόνοια.

«... στο κάτω δρόμο του χωριού, καρδούλα μου,/ σκοτώσαν τον Αντώνη, Αντώνη μου...»

Συνεχίζουμε...

(Ριζοσπάστης, Τετάρτη 21 Γενάρη 2004)