«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»: Η πρώτη εργατική εφημερίδα στην Ελλάδα (1877)

Πριν από λίγα χρόνια επικρατούσε η αντίληψη πως η σοσιαλιστική προπαγάνδα στην Ελλάδα άρχισε με την εφημερία «ΑΡΔΗΝ» του Πλατ. Δρακούλη. Η γνώμη αυτή δεν είναι σωστή. Πριν από το Δρακούλη υπήρχαν πολλοί σοσιαλιστές στην Ελλάδα που έβγαλαν μάλιστα και εφημερίδες. Μια τέτοια εφημερίδα –ίσως το πρώτο σοσιαλιστικό φύλλο που βγήκε στην Ελλάδα- είναι η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΑΣ - Το σύνθημα των οικοδόμων το 1983, σήμερα πιο αναγκαίο και επίκαιρο από ποτέ!

Όσο θα κυριαρχεί η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τα καπιταλιστικά παράσιτα και άλλα αρπαχτικά της κοινωνίας, τόσο η ανάγκη για οργάνωση του εργάτη στο σωματείο του θα παραμένει προτεραιότητα. Σήμερα, απέναντι στον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής κρίσης, στις πολιτικές των μνημονίων, στις «τρόικες» και στις «συμμαχίες» των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, η ανάγκη για οργάνωση του εργάτη στο σωματείο του  και οργανωμένη ταξική πάλη είναι παραπάνω από επείγουσα. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος αν θέλουμε να σταθούμε στα πόδια μας, να αντέξουμε στον πόλεμο που μας έχουν εξαπολύσει τα «αφεντικά»  και να μπορέσουμε στη συνέχεια να αντεπιτεθούμε.

Η μεγάλη απεργία της 23ης Αυγούστου του 1923 - Στρατός και αστυνομία δολοφονούν 11 εργάτες στο Πασαλιμάνι

Ο «Ριζοσπάστης» όπως κυκλοφόρησε στις 22/8/1923 καθώς
η λογοκρισία αφαίρεσε τα κείμενα για την απεργία

Η πολιτική κατάσταση της εποχής καθορίζεται από την ήττα στον μικρασιατικό πόλεμο. Στην κυβέρνηση βρίσκεται η «Επαναστατική Κυβέρνησις», των Πλαστήρα, Γονατά. Υπουργός Οικονομικών και υπεύθυνος για ζητήματα Εργατικής Πολιτικής είναι ο μεγαλοβιομήχανος Ανδρέας Χατζηκυριάκος. Οι καπιταλιστές θεωρούν ότι η ύπαρξη χιλιάδων εξαθλιωμένων προσφύγων θα δώσει το πλεονέκτημα να ξεκινήσουν σφοδρή επίθεση ενάντια στο προλεταριάτο για να μειώσουν ως και 50% το μεροκάματο, να πάρουν πίσω τις αυξήσεις των ημερομισθίων που κατέκτησαν οι εργάτες 4 χρόνια πριν, μετά την πρώτη επιτυχημένη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ. Πρόσχημα, η «ανταγωνιστικότητα». Η Πρωτομαγιά του 1923 γιορτάζεται στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά (40 σωματεία) και από 20 σωματεία των Αθηνών.

17/8/1932 - Ένοπλη δολοφονική επίθεση φασιστών στο σωματείο οικοδόμων της Θεσσαλονίκης

Σαν σήμερα, στις 17 Αυγούστου 1932, η φασιστική οργάνωση Εθνική Ένωσις Ελλάς (Ε.Ε.Ε.) πραγματοποιεί ένοπλη επιδρομή στο σωματείο οικοδόμων Θεσσαλονίκης, τραυματίζοντας βαριά τον γραμματέα του Χρ. Παπαδόπουλο, καθώς και τον οικοδόμο Χ. Σταμπουλίδη, ο οποίος ξεψύχησε την επόμενη μέρα.

23 Ιούλη 1975 – Μια ακόμα ματοβαμμένη απεργία των οικοδόμων

«Είμαι γυναίκα οικοδόμου που αγωνίζεται για το ψωμί του. αντί όμως ν’ ανοίξουν οι δουλειές, ο Καραμανλής μας στέλνει τις αύρες. Ζητάς  ψωμί και σου δίνουν δακρυγόνα. Δεν έχεις να φας και σε στέλνουν στο νοσοκομείο. Μετά έχει σειρά η Ασφάλεια. Απανωτές οι ερωτήσεις. Που ήσουνα; Γιατί πήγες στη συγκέντρωση; Είσαι…; Ο Καραμανλής μας λέει να κοιμόμαστε ήσυχοι. Πώς όμως να κοιμάται κανείς ήσυχος μέσα στο κελί και στο νοσοκομείο; Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία πως εκεί καταλήγουν όσοι διεκδικούν τα αιτήματά τους.

Ν.4229/1929 «Περί μέτρων ασφάλειας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών» - ΤΟ ΙΔΙΩΝΥΜΟ

Στις 22/12/1928, τέσσερις μήνες μετά τη νίκη του Κόμματος των Φιλελευθέρων στις εκλογές, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τον περιβόητο νόμο «Περί μέτρων ασφάλειας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», το γνωστό Ιδιώνυμο. Το Ιδιώνυμο υπήρξε τμήμα μιας γενικότερης πολιτικής, την οποία ο Ε. Βενιζέλος εξέθεσε μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη. Στην ομιλία του αυτή τόνισε μεταξύ άλλων πως «πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία, θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του κράτους... Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του δια της αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπτικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος».[1]

1983 – Απόπειρα κατά της ζωής συνδικαλιστή από μεγαλοεργολάβο σε εργοτάξιο

Στο αριστερό άκρο διακρίνεται ο Κυριάκος  Κερασουνλής.

(Φωτογραφία από άλλη κινητοποίηση του κλάδου -

Αρχείο της Ομοσπονδίας Οικοδόμων)

Από τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, αμέτρητες είναι οι φορές που οι συνδικαλιστές των ταξικών δυνάμεων δέχθηκαν επιθέσεις βίας,  από εργοδότες και τους μπράβους τους έξω από χώρους δουλειάς, με στόχο ακόμα και  την ίδια τους τη ζωή (βαρύς ο φόρος αίματος στον αγώνα), την τρομοκράτηση των ίδιων και των εργαζομένων και τη διαιώνιση του συστήματος της  εκμετάλλευσης των εργατών από τους κεφαλαιοκράτες.